Hoe loopbaanbegeleiding in Canada beter kan (en wat wij daarvan moeten leren)

De assessments die een coach toepast zijn belangrijk. Zijn of haar specifieke coachingstechniek is dat vast ook. Maar of een loopbaantraject slaagt of niet, wordt vooral bepaald door de persoonlijke relatie die een coach heeft met zijn cliënt, blijkt uit nieuw onderzoek. Je mag dat gerust opvallend noemen.

Of een loopbaantraject slaagt of niet, wordt vooral bepaald door de persoonlijke relatie tussen coach en cliënt

De opzienbarende statistiek komt tot ons dankzij de beleidsconsultants van Blueprint en de onderzoekers van Future Skills Centre – allebei zijn het Canadese organisaties. Om erachter te komen hoe ze loopbaanbegeleiding in eigen land konden verbeteren, doken ze gezamenlijk de boeken in. Resultaat van hun literatuurstudie? Tientallen aanbevelingen waarmee loopbaantrajecten in Canada beter worden. Daar kunnen we in Nederland natuurlijk ook iets van leren.

Prioriteit voor coach-cliëntrelatie

Laten we het opvallendste resultaat – we begonnen er in de eerste alinea al over – er maar meteen bij pakken: de relatie die een coach met zijn cliënt opbouwt, bepaalt in grote mate de slagingskans van een loopbaantraject. Dat concluderen de Canadezen op basis van een uitgebreid rapport uit Israël daarover.

Het opvallende resultaat destilleren de Canadezen uit een Israëlisch onderzoeksrapport

Als coach heb je trouwens weinig tijd om een goede indruk te maken. Jouw coach-cliëntrelatie moet na de eerste sessie al snor zitten, wil je een grote kans op een succesvol traject hebben, blijkt uit het onderzoek.

Informele ruimte en zoeken naar overeenkomst

De hamvraag is vervolgens: hoe zorg je als coach voor een goede relatie met je cliënt? De Canadese onderzoekers adviseren allereerst je gespreksruimte toegankelijk te maken. Natuurlijk, het spreekt min of meer voor zich, maar ze wilden het toch hebben genoemd: een informele en comfortabele omgeving levert vaker succes op bij loopbaantrajecten.

Een minder voor de hand liggend middel voor een goede coach-cliëntrealtie, bewerkstellig je door je eigen persoonlijke kwesties te vergelijken met die van je cliënt. De Canadezen concluderen dat uit Amerikaans onderzoek. Daaruit bleek dat docenten het effectiefst het vertrouwen van hun studenten wonnen wanneer zij paralellen trokken tussen hun eigen leven en dat van de leerlingen. Het experiment werd uitgevoerd onder relatief jonge kinderen, of het ook voor volwassen werkt moet nog blijken, waarschuwen de onderzoekers. Ze vinden de aanpak overigens wel veelbelovend.

Geen demotiverende vragen

De Canadezen hebben nog een slotadvies voor coaches die een goede band met hun cliënt willen opbouwen: ‘wacht met het stellen van demotiverende vragen’. Natuurlijk: om iemands baankansen in te schatten, moet je vroeg of laat van iemand weten hoe groot dat gat in z’n cv nu precies, of hoeveel jaar hij nog tot z’n pensioen heeft te gaan.

“Wacht met het stellen van demotiverende vragen”

Maar stel die vragen pas wanneer je cliënt je vertrouwt, luidt het advies. Kom je er te vroeg mee, dan ziet je cliënt meteen beren op de weg. Dat komt jullie relatie niet ten goede.

Loopbaanbegeleiding komt naar jou

In het Canadese onderzoek lezen we echter niet aléén over het belang van coach-cliëntrelaties. Het rapport identificeert ook andere zaken die goede loopbaanbegeleiding in de weg zitten.

Dat begint al voordat een traject goed en wel begonnen is, weten de onderzoekers. Veel mensen die loopbaanbegeleiding hard nodig hebben, nemen het namelijk niet af. Dat komt bijvoorbeeld omdat ze een stigma ervaren – hulp zoeken is in hun beleving een zwaktebod. Mensen ontlopen begeleiding ook omdat ze geen verandering willen: het kan ze niet schelen dat hun baan straks verdwijnt, dit hebben ze hun hele leven gedaan en aan iets anders willen ze niet beginnen.

Veel mensen die loopbaanbegeleiding hard nodig hebben, nemen het namelijk niet af

Een nog veel groter probleem, is dat veel mensen best voor loopbaanbegeleiding openstaan, maar het niet weten te vinden, blijkt uit het onderzoek. Gelukkig is dat te verhelpen, zeggen de Canadezen. Ze adviseren beleidsmakers doelgroepen die loopbaanbegeleiding het hardst nodig hebben te identificeren, en hen vervolgens actief uit te nodigen voor een traject.

Maak het inschrijven eenvoudig

Een andere reden dat weinig mensen zich inschrijven voor loopbaanbegeleiding? De administratieve rompslomp! Loopbaanbureaus willen vaak dat je een formulier invult voor je op gesprek komt, weten de onderzoekers. Dat moet snel afgelopen zijn, als het aan het ligt.

Hoeft een cliënt alleen op een ‘Ja, ik wil loopbaanbegeleding’-knop te drukken? En krijgt-ie dan dezelfde dag nog een mens aan de telefoon, die hem uitlegt wat er mogelijk is? Dan is de cliënt een stuk gemotiveerder om aan z’n traject te beginnen, dan wanneer hij eerst allerlei lastige assessments in moet vullen.

Meer structuur

Tot slot komen de Canadese onderzoekers met adviezen voor tijdens een traject. De lijst daarvan is lang – de LoopbaanPro-redactie telde er een stuk of dertig – en sommige betreffen een open deur. Het advies om grote doelen in kleinere, makkelijk te behapbare stukjes op te delen was er zo’n eentje.

Het advies om grote doelen in kleinere, makkelijk te behapbare stukjes op te delen is een open deur

Wat dan wel weer interessant was: de Canadezen adviseren die kleinere doelen niet in resultaten, maar in taken te formuleren. Stel je een cliënt ten doel om op z’n minst voor één sollicitatiegesprek uitgenodigd te worden, kan dat demotiverend werken. Vraag je hem in plaats daarvan vijf brieven te schrijven? Dan blijft je coachee wel gemotiveerd: ook als die brieven niet meteen tot concrete gesprekken leiden.

Verder lezen

Ben je benieuwd naar het hele onderzoeksrapport? Download het dan op de website van het Behavioural Insights Team.