Met alle voorstellen die de commissie-Borstlap vorig jaar deed, is SCP-directeur Kim Putters het eens. Hij schaart zich achter de opvatting dat werklozen (beter) begeleid moeten worden en dat het voor hen makkelijker moet zijn om bij- en omscholing te krijgen. Dat er op de arbeidsmarkt minder ruimte moet komen voor flexwerk – en meer voor vastwerk – onderschrijft Putters al helemaal. Dat liet hij afgelopen week weten in een interview met het NRC.
Flexwerk is slecht werk
“Vooral mensen die het op andere vlakken in onze samenleving ook al lastig hebben, werken nu vaak op flexbasis”, liet Putters in het gesprek optekenen. “Het gaat daarbij om mensen zonder (goede) opleiding en mensen met een arbeidsbeperking of een migratie-achtergrond.”
“Vooral mensen die het op andere vlakken in onze samenleving ook al lastig hebben, werken nu vaak op flexbasis”
Dat is een slechte zaak, vinden zowel de commissie-Borstlap als Putters, omdat flexwerk een boel onzekerheid met zich meebrengt. Het versterk daarmee de kloof tussen kansarmen en kansrijken op de arbeidsmarkt, en daarmee ook de kloof tussen arm en rijk op financieel gebied. Putters en Borstlap worden in hun mening door talloze onderzoeken ondersteund.
Meerdere boosdoeners
Maar in zijn interview met het NRC geeft Putters niet alleen af op de rol van flexwerk op onze arbeidsmarkt. Hij vindt zelfs dat “we ons niet moeten blindstaren op de flexwerkdiscussie.” Er moet namelijk ook aandacht komen voor de kwaliteit van werk. En dat gaat wat Putters betreft over meer dan alleen de vorm van je contract.
Er moet namelijk ook aandacht komen voor de kwaliteit van werk
“Als we de komende tijd niets doen aan het verbeteren van de kwaliteit van werk, gaat ons dat op korte termijn meer burn-outs en werkstressgevallen opleveren.” Putters juicht initiatieven uit de politiek om de kwaliteit van werk te verbeteren daarom toe, maar merkt ook op dat Den Haag niet alle problemen kan oplossen.
Overheid niet de enige oplssoing
Zo zijn er volgens Putters al veel verlofregelingen waarbij werknemers die daar behoefte aan hebben vrij kunnen krijgen. De vraag is: wordt daar ook gebruik van gemaakt. Volgens de SCP-directeur is het antwoord vaak ‘nog niet’. En, zo meent hij, “de minister die hier in het volgende kabinet verantwoordelijk voor is kan niet bij allerlei werkgevers langsgaan, met de vuist op tafel slaan en zeggen: ‘zorg ervoor dat je werknemers die op hun tandvlees werken vrij geeft!’”.
Er moet dus vooral een cultuurverandering op de Nederlandse werkvloer komen
Er moet dus vooral een cultuurverandering op de Nederlandse werkvloer komen, om het aantal werkstressgevallen terug te dringen. Wat de overheid wel kan doen? “Het goede voorbeeld geven”, aldus Putters. Nu gebeurt dat nog niet. De kwaliteit van werk bij de politie, in de zorg en in het onderwijs nam volgens adviesraad WRR zelfs af. Als het aan Putters ligt komt daar zo snel mogelijk verandering in. “Je moet immers doen wat je zegt.”
Tjeenk Willink
In Den Haag kan de SCP-directeur rekenen op een luisterend oor. Hij mocht vorige week zelfs als een van de eerste niet-fractievoorzitters aanschuiven bij informateur Herman Tjeenk Willink om het over de prioriteiten van een volgend kabinet te hebben.
Meer lezen?
Benieuwd naar wat Kim Putters verder te vertellen heeft? Hier lees je zijn hele interview met het NRC.