“Werkgever moet zich om privéleven werknemers bekommeren”

Birgit Vandermeulen is de kersverse winnaar van de LoopbaanPro van het Jaar-award: eind vorige maand nam ze de prijs in ontvangst. “Daar ben ik trots op”, vertelt ze, “ik heb de award een mooi plekje gegeven in m’n praktijk en vertel erover op m’n site.”

“Maar” voegt ze meteen toe, “ik schep er niet over op, daar ben ik de persoon niet naar, haha!”

Sombere cliënten

Liever gebruikt Vandermeulen de zichtbaarheid die bij het winnen van de award komt kijken voor iets anders. Ze ziet namelijk steeds vaker cliënten somber haar praktijk binnenkomen – ze zijn op het depressieve af. “Dat wordt een groter en groter probleem”, vertelt ze. “Ik zie het nu veel vaker dan een paar jaar geleden”.

“Ik zie steeds vaker cliënten somber mijn praktijk binnenkomen – ze zijn op het depressieve af”

Over de oorzaak van die influx aan sombere cliënten twijfelt Vandermeulen niet. “Het komt sowieso door de coronalockdowns. Die zorgen voor een gebrek aan perspectief, een vorm van uitzichtloosheid en een ‘het wordt niet beter’-gevoel. We weten al dat de lockdowns de mentale gezondheid van jongeren aantasten, daar wordt veel over geschreven. Maar bij volwassenen gaat het niet anders – ik zie dat dagelijks in mijn praktijk. Toch hoor je daar bijna niemand over.”

“Soms praat ik met mensen die twee jaar geleden bij een werkgever zijn begonnen, maar hun collega’s nog nooit hebben ontmoet”, vervolgt ze. “Ze hebben alleen maar vanuit huis gewerkt. Dat doet iets met je, vooral bij mensen die alleen wonen. Zij missen de praatjes bij het koffiezetapparaat, en alle andere informele zaken die normaalgesproken bij het werk komen kijken.”

Sociale verantwoordelijkheid

Mensen die Vandermeulen mailen over eenzaamheid, somberheid of zelfs depressiviteit, krijgen van haar een kennismakingsgesprek waar ze niet voor hoeven te betalen. “Ik zie dat als een sociale verantwoordelijkheid – bijna een verplichting”, zegt ze daar zelf over. “Als iemand aan de bel trekt, moet je de deur opendoen.”

“Als iemand aan de bel trekt, moet je de deur opendoen”

Tegelijkertijd realiseert Vandermeulen zich dat er meer nodig is: “werkgevers moeten zich realiseren hoe belangrijk het is om betrokken te zijn bij het privéleven van werknemers.”

“Dat klinkt misschien tegennatuurlijk”, vertelt ze, “maar het is hard nodig. Mijn oproep aan werkgevers is dan ook: heb het, óók online, over koetjes en kalfjes met elkaar. En durf over privéproblemen te praten: kaart in ieder geval aan hoe het privé met iemand gaat.”

Kletspraat economisch interessant

Waarom Vandermeulen deze adviezen geeft? Omdat je er als werkgever baat bij hebt! “Praten over koetjes en kalfjes levert misschien geen directe werkinspanning op, en ook geen resultaten, maar het zorgt er wel voor dat je werknemers daarna met meer betrokkenheid het werk oppakken”, vertelt ze. “Simpel gezegd: het brengt positiviteit. En dat werpt zowel op het werk als privé haar vruchten af.”

“Het brengt positiviteit. En dat werpt zowel op het werk als privé haar vruchten af”

“Het is misschien utopisch om te denken dat werkgevers in sociale cohesie investeren uit de goedheid van hun hart”, mijmert Vandermeulen. “Tegelijkertijd zie en hoor ik dat veel organisaties dat wel degelijk doen.”

“En voor bedrijven waar het economische principe boven het sociale komt, hoop ik dat ze zich realiseren wat de waarde van oprechte aandacht voor hun medewerkers is. Je haalt namelijk economisch voordeel uit betrokken en positieve medewerkers, dat is zeker.”

Luisteren

Om ervoor te zorgen dat er meer ruimte voor privézaken op de (digitale) werkvloer ontstaat – daarmee groeit de collegiale samenhang immers – heeft Vandermeulen twee adviezen. Ze zijn voor werkgevers van werknemers die alleen zijn of het moeilijk hebben, maar ook voor diens collega’s.

“Ten eerste wil ik hen op het hart drukken: luister naar mensen!”

“Ten eerste wil ik hen op het hart drukken: luister naar mensen! Dat is het allerbelangrijkste. Privéproblemen kun jij niet oplossen, ook niet met goedbedoelde adviezen. Ga dat ook niet proberen – het versterkt het gevoel van eenzaamheid van de ander alleen maar. Juist jouw luisterende oor maakt een immens verschil.”

Hulp bieden en hulp zoeken

“Ten tweede adviseer ik om actief contact te leggen. Vraag naar wat er speelt – verwacht niet dat iemand eruit zichzelf over begint. Opnieuw: jouw luisterend oor maakt misschien wel het verschil, maar veel mensen willen hun problemen niet aan jou opdringen of je er, naar hun gevoel, mee lastig vallen. Dat kun je voor zijn door zelf het contact met de collega te leggen.”

“Ten tweede adviseer ik om actief contact te leggen; vraag naar wat er speelt”

Het derde advies van Vandermeulen is gericht aan mensen die somber zijn of eenzaamheid ervaren: “Vraag zelf om hulp, hoe moeilijk dat misschien ook voor je is”.

“Jullie hebben met elkaar een verantwoordelijkheid een echt team te vormen. Maar je werkgever en collega’s kunnen niet weten hoe jij je voelt. Maak dat bespreekbaar bij iemand in je team die jij vertrouwt – geloof me, je zult verrast zijn door de opluchting én de steun die dat geeft!”