Best practices26/04/2024 · 3 min
Vraag je Karin Menkehorts om haar collega’s advies te geven? Dan wijst de in Twente opererende loopbaancoach naar haar hart. En alhoewel ze zelf een beetje om dat gebaar moet lachen – “je moet nu niet denken dat ik het heel zweverig bedoel” – is ze bloedserieus. “Ik vind dat er in de loopbaanwereld best wat meer aandacht voor het gevoel mag komen. Want de beste keuze die jouw cliënt kan maken, zit vaak al ergens in zijn of haar lichaam.”
Mensen met autisme zijn er in soorten en maten
Opvallend natuurlijk, dat advies. En als je bedenkt dat Menkehorst in haar praktijk vooral met mensen met autisme werkt, is het des te opvallender. Immers: die groep staat niet bekend vanwege het goede contact met het eigen lijf. En toch vindt de coach dat haar tip ook voor hen geldt. “Want weet je wat het is?”, vraagt ze rethorisch. “Er zijn veel vooroordelen over mensen met ASS (Autismespectrumstoornis, red.), maar in mijn ervaring kloppen die lang niet altijd. Zo heb ik regelmatig coachees die hun gevoel wél heel goed kunnen benoemen, zeker nadat ik hen daarvoor wat tips gegeven heb. Zij kunnen gerust op hun onderbuik afgaan.”
“Er zijn veel vooroordelen over mensen met ASS, maar in mijn ervaring kloppen die lang niet altijd”
Menkehorst kan het weten: in haar praktijk spreekt ze dagelijks mensen met de diagnose. En wat haar betreft, kunnen eigenlijk alle vooroordelen over de groep de prullenbak in. “Ook al ben ik continu in contact met mensen met autisme, begrijp ik er nog steeds geen bal van”, geeft ze lachend toe. “Er valt nauwelijks een rode draad in hun gedrag te herkennen – iedereen is gewoon weer anders.”
Eigen onderzoek bevestigt hypothese
Om dat te bewijzen, voerde Menkehorst zelf onderzoek uit. Niet in opdracht van iets of iemand, maar gewoon omdat ze wilde zien of haar eigen hypothese in een explorerend onderzoek overeind bleef. Voor het project liet ze 28 mensen met een autisme-diagnose het Talentenpaspoort invullen – daarna hield ze een terugkoppelingsgesprek met ze. En ja hoor: iedere deelnemer aan het onderzoek bleek verschillende krachten en valkuilen te hebben.
Iedere deelnemer aan het onderzoek bleek verschillende krachten en valkuilen te hebben
Alhoewel Menkehorst blij is met de resultaten van haar onderzoek, stelt ze ook kanttekeningen bij haar eigen cijfers. “Want”, zo vertelt ze, “het is natuurlijk totaal niet representatief. Ik heb 28 mensen aan de tand gevoeld, en dat terwijl ongeveer 1% van alle Nederlanders de diagnose ASS heeft. Wie weet welke talenten en valkuilen zij hebben? Misschien komen die juist wél overeen met de vooroordelen!”
Discussie aanzwengelen
“Ik ben kortom de eerste om te zeggen: neem mijn onderzoek met een korreltje zout”, vat Menkehorst samen. “Maar ik hoop ermee wel een discussie aan te zwengelen. Want op dit moment gaan we er nog blind vanuit dat iedereen met ASS hetzelfde is, en dat is geloof ik gewoon niet waar.”
“Nu gaan we er nog vanuit dat iedereen met ASS hetzelfde is, en dat is gewoon niet waar”
Is er dan helemaal geen rode draad te ontdekken in de groep die Menkehorst begeleidt? Ze moet er even over nadenken. “Nou, misschien dat de meesten duidelijk een stress-stoornis hebben”, is het antwoord dat volgt. “Daardoor raken veel van mijn cliënten uit balans wanneer er verandering optreedt, bijvoorbeeld als ze hun baan verliezen. Of ze proberen hun gevoelens over zo’n verandering te maskeren.”
Toch een rode draad: moeite met verandering
Van zo’n voorval heeft Menkehorst een schoolvoorbeeld, vertelt ze. “Nog niet zo lang geleden kwam er een jongen van achterin de 20 mijn praktijk binnenwandelen, hij had net de ASS-diagnose gekregen. Die gebeurtenis, een enorme verandering voor hem, had alles op z’n kop gezet. Met als gevolg dat hij er eigenlijk niet aan wilde geloven – hij wilde niet met het label autisme worden geassocieerd.”
“Die diagnose, een enorme verandering voor hem, had alles op z’n kop gezet”
“Dat maakte ons gesprek natuurlijk ietwat lastig”, vervolgt Menkehorst. “Hij wilde aanvankelijk niets van me hebben, want wat moet iemand die zijn diagnose niet accepteert met een autisme-coach? Tijdens de intake-sessie heb ik het daarom nauwelijks met hem over ASS gehad. Daardoor durfde hij, weliswaar schoorvoetend, toch een tweede gesprek aan te gaan.
Opgelost met juiste vragen
“In dat tweede gesprek wist ik meteen een gevoelige snaar te raken. Want wat bleek? Hij schaamde zich voor zijn diagnose! Hij dacht dat het betekende dat hij vanaf nu moest overcompenseren, om maar ‘normaal’ te lijken. Ik heb hem uitgelegd dat dat anders ligt, dat-ie gewoon zichzelf kon zijn. Nu heeft hij zijn diagnose helemaal geaccepteerd, op z’n werk heeft-ie er zelfs een presentatie over gegeven. Prachtig, zo’n succes. De vlag kon bij mij uit.”
LoopbaanPro Awards
Dat Menkehorst uitstekend de juiste vragen kan stellen, en daarmee snel de vinger op de zere plek legt, is ook haar collega’s opgevallen. Voor Wenneke Ong, die Menkehorst faciliteerde bij haar onderzoek, was het zelfs de reden om haar te nomineren voor een LoopbaanPro Award. Die Award wordt op 15 december aanstaande uitgereikt.
Wil jij over twee maanden ook kans maken op de LoopbaanPro van het Jaar Award? Dan kun je je nu nog aanmelden – dat doe je via deze link. Natuurlijk kun je het inschrijfformulier dat je daar vindt ook gebruiken om een collega te nomineren. De jury van de LoopbaanPro Awards, die onder leiding staat van voormalig NOLOC-voorzitter Ester Leibbrand, maakt in november bekend welke inschrijvers definitief kans maken op een prijs.
