Jouw cliënt wil een betere kandidaat worden, en dus vraagt hij na een onsuccesvolle sollicitatieprocedure aan zijn recruiter om feedback. In theorie zou die informatie waardevol moeten zijn, en toch is de terugkoppeling van een recruiter vaak het tegenovergestelde, lezen we in een artikel in zakentijdschrift Forbes. De auteur van het stuk in kwestie, de ervaren hr-voorman James Hudson, geeft daar drie redenen voor.
Te weinig en te kwetsbaar
Een algemeen gebrek aan recruiters is van die drie redenen de eerste. De recruiters die er nog wel zijn, spenderen hun tijd liever aan het vinden van geschikte mensen, dan dat ze aan afgevallen kandidaten uitleggen waarom zij het niet geworden zijn. En dus is de feedback die jouw cliënt krijgt niet erg doordacht, en daardoor niet erg goed. Volgens Hudson heeft de schaarste in het vakgebied vooral te maken met ontslagrondes die tijdens de coronapandemie zijn doorgevoerd: organisaties zijn daar nog altijd niet van hersteld, meent hij. Hij geeft Meta als extreem voorbeeld: bij het bedrijf dat we vroeger Facebook noemden zakte het aantal recruiters van 9000 naar 1000.
Overgebleven recruiters zoeken liever naar geschikte mensen dan dat ze feedback geven
De tweede reden die we in het artikel van Hudson lezen lijkt op het eerste gezicht relevanter voor de VS dan voor ons. Hij luidt als volgt: organisaties zijn bang om voor de rechter gesleept te worden, als ze te erg in detail treden met hun feedback. In Nederland is de juridische cultuur gelukkig anders, en dus kun je je voorstellen dat recruiters hier eerder het achterste van hun tong laten zien. Wat wél een feit blijft, is dat een recruiter al snel denkt dat hij geen baat heeft bij het geven van feedback. Voor velen is dat al reden genoeg om een terugkoppeling zo simpel mogelijk (lees: waardeloos) te houden.
Meerdere contexten
Doet een recruiter wél z’n best om feedback te geven? Dat kun je volgens Hudson alsnog niet al te veel conclusies aan die terugkoppeling binden, lezen we als derde reden in het Forbes-artikel. Immers: de ene context is de andere niet, en dat Recruiter A liever in gesprek gaat met een kandidaat die meer aan het woord is dan hijzelf, betekent niet dat hetzelfde geldt voor Recruiter B. Dus volgt je cliënt de feedback van A op? Dan moet maar blijken of-ie daarmee in een volgend gesprek potten breekt.
De feedback van Recruiter A strookt wellicht niet met de voorkeuren van Recruiter B
Gelukkig heeft Hudson aan het eind van zijn relaas óók een tip voor kandidaten. Veel beter dan feedback krijgen van recruiters, is het volgens hem om aan mensen met wie je veel contact hebt om terugkoppeling te vragen, lezen we. Als voorbeelden noemt hij familie, vrienden en collega’s. En misschien zijn we bevooroordeeld, maar wij zien ook reclame voor loopbaanprofessionals in zijn advies.
Verder lezen?
Zelf het artikel van Hudson lezen? Dat doe je via deze link.